Քաղաքական հիշողության բացակայությունը դարձել է մեր հասարակության խորքային հիվանդություններից մեկը։ Քաղաքական գործիչները սուտ են խոսում, իրենց իսկ խոսքին հակառակ գործում, հետո էլ նույն ինքնավստահությամբ վերադառնում են ասպարեզ՝ կարծես ոչինչ չի եղել։ Իսկ մենք… մոռանում ենք։ Սա ժողովրդի համար ամենամեծ խոցելիությունն է։ Երբ հիշողություն չկա, քաղաքական պատասխանատվություն նույնպես չկա։ Հենց այդ պատճառով էլ անսկզբունք, հակասական, ինքն իրեն հերքող մարդկանց բացեիբաց ընդունում ենք, որպես իշխանություն կամ ընդդիմություն։ Քաղաքական դաշտը չի մաքրվի, քանի դեռ մենք չենք մերժում կեղծիքը։ Իսկ դրա միակ միջոցը հիշելն է։ Հիշել՝ ով ինչ խոսեց, ինչ արեց և երբ լռեց։ Իսկ ով մոռանում է՝ ստանում է նոր սուտ։
Փայլակ ՉՈԲԱՆՅԱՆ